Het begin

Daar gaan we dan, dat dacht k toen k de deur achter me sloot aan de hogeweg! Gek gevoel om zo lang weg te gaan, weg van familie, vrienden en vriendje.. En okkie natuurlijk! Nog nooit zo'n gekke mega onhandige backpackerstas gehad om mee te reizen, en zolang onderweg naar een land waarvan ik alleen weet dat ze mega arm zijn.. 

Van het afscheid hoopte ik alleen maar dat niemand moest huilen, want dan werd het me wel heel moeilijk gemaakt om zomaar weg te lopen, gelukkig was het afscheid juist heel gezellig en ging k met een glimlach en een kleine prop in m'n maag de douane door. 

Ik had een lange reis te gaan, van 3 keer overstappen en gepaard met een beetje stress is het gelukkig allemaal gelukt, na zolang alleen zijn was k blij dat ik m'n reismaatjes Nicolette en Joanne op het vliegveld van managua kon knuffelen! We kwamen allemaal via andere steden Nicaragua binnen en gingen nu samen richting ons Spaanse gastgezin. Het was jammer genoeg donker maar zoals ik ook al in Brazilië had meegemaakt is het verkeer verschrikkelijk en de wegen ook, toeteren (zijn we ondertussen achter) werkt als; waarschuwing dat ze er aan of er langs komen (dus ook rechts), als ze iemand zien waar ze naar willen toeteren, en voor elk kruispunt wederom als een vorm van "ik kom eraan". Daarnaast is de variatie in voertuigen ook leuk, want je begint met heeeeeel veel "paard en wagens" dan krijg je de crappy (lees:de polo maar nog erger) auto's, dan de miljoen taxi's voor 50 cent per km, dan de normale auto's, en dan de ruime variatie aan "fastandthefurious" auto's (denk aan neonlichten, geblindeerde ramen, flinke motoren, boxen die je zes straten verder nog hoort dreunen inclusief half naakte vrouwen en wannabe vin diesels) 

Goed, om niet af te dwalen, kwamen we aan bij het gastgezin van Nicolette en mij, super lief gezin; oma Judith, mama Nathalie, vader Carlos en mateo(4jaar) en santiago(10 maanden). Het huisje (zie foto's) bestaat voornamelijk uit golfplaten.. Mochten dieren het gezellig vinden zijn ze welkom door de open gang naar de slaapkamers.. We waren natuurlijk moe en t was meteen wennen aan het vlindertuinklimaat dus in ons beste Spaans (wat niet al te best was) vroegen we of we konden slapen, na een grondige "spinnen/slangen/nareinsecten" check doken we onze benauwde bedjes in.. 

Na een dikke 10 uur slaap werden we een beetje onwennig wakker, we kregen een lekker fruit ontbijt en toen bracht de oma ons naar het park, vanaf daar moesten we het zelf ontdekken.. Leek erg spannend maar Granada is piepklein dus we waren er zo doorheen, na het eerste WiFi contact met thuis gingen we met z'n drieën op pad.. Wat een ervaring, je bent echt in een nieuwe wereld vol gekke dingen.. Overal hangen mensen op straat en die kijken naar ons alsof we geesten zijn.. Ook daar zijn we inmiddels wel aan gewend, de dagelijkse frases zijn; beautiful, i love you, want  to marry you, en sexy.. Als we het niet "horen" krijgen we geklap, gefluit, gesis, of andere gekke geluiden.. Goed voor ons ego laten we t daar maar op houden.. Leuk extra weetje is dat ze uiteraard nu voor ons gastgezin aan de weg aan het werken zijn, en ik kan je zeggen dat de bouwvakkers ons schema kennen en even hun werk neerleggen als we langskomen.. Verder zijn er heel veel zwerfhonden ( wel allemaal vrij tam omdat ze afhankelijk zijn van eten dat ze krijgen), en staan er overal losse paarden langs de weg..

De eerste dag hebben we lekker rustig aan gedaan, lekker geluncht, en daarna gecrasht bij een zwembad, daarna de hoofdstraat opgezocht en lekker gegeten op het terras.. Wat ons toen opviel waren de vele spullen die mensen verkochten en ook de hoeveelheid kinderen die dat voornamelijk doen.. 

Ook de tweede dag deden we chill, lekker hangen bij t zwembad! Dat was eigenlijk wat we nodig hadden om bij te komen van de reis.. Die avond was spannend want dat was de eerste keer dat we een maaltijd zouden krijgen van het gastgezin, we hadden ons al de meest vieze dingen in ons hoofd gehaald maar gelukkig was het simpele pasta.. Druk gemaakt om niks! Maandag begon onze eerste Spaanse les.. Spannenddddddddd!! Dat wordt deel van m'n tweede verslag! Voor nu besos uit Nicaragua ! Xxxxx