De ditjes en datjes van de tripjes

Blog nummer 4.. 

inmiddels ben ik meer dan vier weken in Nicaragua. Bijna alweer vijf.. Ik moet zeggen dat de tijd hier echt vliegt.. Is het niet doordat we zoveel plezier beleven in onze klas en met de vooruitgang van de kinderen dan is het wel doordat de week elke keer voorbij vliegt en we dan weer onze weekend uitjes hebben.. Tot nu toe zijn we al geweest in;
Laguna Apoyo,  San juan del sur (het strand), Leon (een stad in het noorden), Ometepe (een eiland in het meer van Nicaragua). We hebben een grote groep Nederlanders die ons meteen in de groep opnam en ons meteen het eerste weekend al uitnodigde om mee te gaan naar het strand... Ondertussen kan ik ze al niet meer wegdenken uit Nicaragua.. Ik heb nog niet verteld of Leon en over Ometepe.. Ik zal er wel even wat over vertellen want iedereen vraagt continue of ik überhaupt voor school hier ben of dat ik alleen maar aan het reizen ben.. Wel grappig want doordeweeks zijn we gewoon in Granada en druk bezig met stage.. Maar doordat er zo ontzettend veel te zien in maak je in het weekend makkelijk zo'n honderd foto's en vraagt iedereen meteen of we überhaupt wel aan het werk zijn... Ik kan ook wel allemaal zielige foto's van kindjes in krottenwijken erop zetten maar dat vind ik allemaal wel vrij heftig... Daarbij geeft dat toch nooit dezelfde indrukken als die ik krijg als ik door de wijk loop.. Daarvoor moet je hier zijn! Nou goed, eerst wat over Leon en Ometepe. Elke keer als we ergens komen waar we nog niet zijn geweest kijken we onze ogen uit. Zo kwamen we s' avonds na een reis van drie uur in Leon aan. Joey (vriendinnetje van hier) woont in Leon en had de trip geregeld. Zo ook het hostel, daar gingen we na het eten naartoe en kwamen meteen in een enorme dans sfeer binnen. Een live band die salsa speelde, maar ook de muziek die momenteel hier de hitjes zijn.. Die kennen wij ondertussen ook allemaal dus nadat we onze tassen hadden gedumpt hebben we de hele avond gedanst op heerlijke muziek.. Een leuke mix van Nica's en backpackers zorgden voor een gezellige sfeer en veel salsa.. Genoeg lichaamsbeweging hier dus.. Daarnaast zweet je je echt kapot dus zweten we het bier er ook mooi weer uit.. Of de rum cola.. Want cola is hier duur omdat het import is, en de rum is hier goedkoop omdat het lokaal is... Dus je krijgt echt geen cola met rum, maar rum met een beetje cola.. Gegarandeerd lekker slapen, laten we het daarop houden.. Na zo'n volle drie uur slaap.. ppff werden we door de wekker gewekt.. We gingen vulkaanboarden.. Wat geweldig was dat.. De vulkaan waar we op gingen boarden is een actieve vulkaan.. Eigenlijk zou hij elk jaar moeten uitbarsten maar hij is al vijf jaar niet uitgebarsten... De stad Leon is ook oorspronkelijk verplaatst omdat het te gevaarlijk werd om zo dicht bij de vulkaan te wonen.. De rit naar de vulkaan was een half uur van een lekkere safari over een smal zandweggetje en uiteindelijk kwamen we bij de vulkaan.. De wandeling omhoog was ongeveer 40 minuten.. Er bestond wel een soort van pad, maar dat was pas halverwege de berg, de rest was uitkijken waar je op loopt want als je uitglijdt lig je op vulkaan gesteente en dat is scherp. Toen we boven kwamen waren we echt kapot want we hadden een uur gelopen, op drie uur slaap en zonder ontbijt.. maargoed het was de moeite waard.. Je zag mensen naar beneden gaan waar ik echt kriebels van kreeg zo hard als het ging en steil als het was.. Je wordt helemaal ingepakt en krijgt een bril want de steentjes op de berg schieten alle kanten op.. Dat bleek ook want mijn broek was kapot en ik had allemaal wondjes op mijn onderbenen!! Ik ging naar beneden en ik hield mn hart vast.. Je krijgt een soort van snowboard achtig iets met een gedeelte waar je moet zitten en een gedeelte waar je je voeten moet neerzetten.. Met die zelfde voeten moet je echter ook remmen en dat deed iik een beetje laat... Daardoor ging ik echt mega mega hard.. Mijn mond ging zo open als in een film dus allemaal stenen daarin (de foto staat op mijn facebook:P) en overal zaten stenen.. En het enige wat ik dacht was..: Niet vallen.. Niet vallen.. Please niet vallen.. GELUKkig, ik viel niet... Beneden aan de berg kreeg ik een applaus want niemand van de groep was nog zo hard gegaan! Ja en wat doe je dan als je hart in je keel zit, je honger hebt, je het mega warm hebt en super moe bent?? Juist.. Nog een keer de berg af!! Dit keer ging ik even wat langzamer om te genieten van het uitzicht dat je hebt vanaf de vulkaan.. Die was me namelijk de eerste keer niet echt opgevallen:P Het was echt een gave ervaring en die kan ik van mijn lijstje halen.. Na dit avontuur gingen op pad naar de " turtle lodge" Het woord zegt het al, in dit hostel zorgen ze naast voor de gasten ook voor de schildpadden en helpen ze kleine schildpadjes vanuit het ei naar de zee.. Na een super grappige reis doordat we voor ons hostel eerst nog met een bootje moesten kwamen we precies op tijd bij het hostel voor het vrijlaten van nieuwe schildpadjes.. Tja schildpadden zitten in mijn hart natuurlijk dus dat vond ik onwijs gaaf om te zien... Verder was het hostel het enige menselijke op het eiland en keek je vanuit je bed door de muggenhorren recht de zee in.. Heel erg gaaf! De dag erna hebben we heerlijk kunnen relaxen op het strand en zijn we terug gegaan voor een nieuwe werkweek.. 

Afgelopen week was een week waarin ik veel heb geleerd. De opbouw van de klasjes met de allerkleinsten gaat heel goed.. De kinderen vinden de activiteiten leuk en we zijn lekker spelenderwijs met hun motoriek bezig; tekenen, knutselen, dingen bouwen.. Heerlijk.. Wel kom je weer de meest gekke dingen tegen.. Soms denk ik; ik kijk er niet eens meer vanop terwijl ik in Nederland echt met open mond had staan kijken.. Mijn meest erge verhaal is toch wel van het lieve meisje Saida.. Ze kwam maandag niet op school.. Toen ik dinsdag haar naam noemde en ze bij het hek kwam vroeg ik wat er was gebeurd.. ongelukje zei moeder.. Ze liet het been zien van Saida; Een enorme brandwond trof ik aan.. 2e /3e graads verbrandingen en een enorme blaar met vocht erin op het kleine dunne beentje van het arme kind.. Niet bedekt en niets erop.. Ik schrok er echt van.. Bedenk iemand in Nederland z'n kind naar het ziekenhuis brengt en die daar een nachtje moet blijven ipv dat ze de volgende dag weer naar de crèche moet.. Ik vroeg of ze naar een ziekenhuis was geweest maar ze was alleen naar een dokter geweest... Nou stelt een dokter in de barrio (krottenwijk) ook geen reet voor en kreeg ze waarschijnlijk een zalfje van de lokale heks.. Ik heb haar met een dubbel gevoel toch naar huis gestuurd... Mijn dubbele gevoel voornamelijk doordat de kinderen na het uur spelen de maaltijd krijgen die het meest voedzaam is die dag, soms zelfs de enige maaltijd van de dag.. De dagen erna en nu nog steeds heb ik ook telkens een plekje voor haar alleen waar ze kan tekenen ofzo want dan niemand echt die wond bezeren.. Als ik erover vertel krijg ik nog steeds kippenvel dus ik ga snel over naar mn andere verhaal... Typisch Nicaraguaans is om je kinderen op te voeden met de harde hand... Ik durf eigenlijk kinderen die zich niet gedragen nooit meteen naar huis te sturen want vaak heeft dat als gevolg dat ze thuis klappen krijgen want het project is qua voorzieningen en lessen erg goed voor ze.. dus ouders willen maar al te graag hun kinderen op ons project en dan moeten ze zich gedragen.. Maar bij de peuters zal het nog wel meevallen.. dacht ik..  Totdat ik vandaag de moeders aansprak van de twee boefjes uit de klas.. Ze hebben gewoon nog te weinig geduld en gevoel voor de lessen en zijn vaak ontzettend vervelend.. Nicolet en ik kunnen wel wat aan maar denk er ook aan dat ze tijdens het eten gewoon wegrennen en soms het hek uitgaan (doordat oudere kinderen die open laten staan).. Is niet echt gevaarlijk omdat ze de wijk uit hun duimpje kennen maargoed.. Je blijft verantwoordelijk.. Ik sprak dus met de moeders en legde ze uit dat ze nog een laatste kans kregen omdat ze zich niet gedroegen.. Nou zeiden ze in koor.. Je mag ze van ons gewoon een goed pak slaag geven hoor.. Dan luisteren ze denk ik wel.. Ze gaf er nog een gebaar bij waardoor ik ook niet kon doen alsof ik het niet begreep ofzo (heel handig soms).. Dus ik schudde rustig dat dat waarschijnlijk niet zou helpen en vertelde ze gewoon dat ze anders gewoon nog even moesten wachten met school... een half jaartje ofzo.. Ik geloof dat ze me begrepen..
Nooit saai op stage; laten we het daarop houden...

Nog een klein stukje over mijn ervaringen in Ometepe.. Het afgelopen weekend zijn we naar Ometepe geweest.. En ontzettend gaaf regenwoud achtig gedeelte met twee vulkanen op de eilanden.. De reis ernaartoe was ongeveer drie uur en de eerste avond kwamen we bij een mega vaag hostel.. Geen wifi, gek eten.. en het leek eigenlijk eerder op een dierentuin dan een hostel.. ze hadden herten aan touwtjes.. en loslopend varken, een papagaai (die me overigens echt zwaar liet schrikken smorgens want ik liep over een paadje en ik hoorde ineens " HOLAAAAA" .. " Jezus.. kutbeest" was mijn reactie uiteraard..) en verder nog een hoop honden, katten en whatever more.. waarschijnlijk waren het geen huisdieren maar ze hadden toch een hoop spinnen daar.. jakkes!! Nou goed.. toen het daar nogal saai was hebben we er zelf maar een goed feestje van gemaakt!! De dag erna had ik weer een giga ervaring.. De groep was vrij verspreid qua zin in activiteiten en zo eindigde ik met mn vriendinnetje joey in een kayak..Met zn tweeen en een gids gingen we kayakken in een mooi gebied in de rivier die door het eiland loopt.. Dat duurde drie uur en gegarandeerd zien van veel dieren want je zit in de vrije natuur.. Dit was me toch echt geweldig.. Je hoorde ontzettend veel geluiden maar er heerste wel een totale rust.. Dit waren de vogels en apen en tegelijkertijd de pure natuur... Enorme bomen, en een soort moeras.. Wat we daar gingen aantreffen geloofden we zelf ook niet.. We waren met z'n tweeën een onze gids Huve; een grappige stille man maar toen we hem een biertje aanboden die we bij ons hadden, hadden we zn hele dag goedgemaakt.. Hij riep ons na een tijdje langzaam peddelen bij hem en wees door de bosjes.. Daar lag een enorme kaaiman... Lagen we dan in onze kayak.. Een krokodil in het echt.. Dit was niet de enige.. op gegeven moment wees hij er ons op eentje die zo'n 7 meter verder op de kant lag te chillen... na wat foto's moesten we weer achteruit varen door de struiken en takken om weer op het smalle paadje te komen.. Toen k me omdraaide om te kijken hoe ver ik nog kon sloeg mijn hart zo'n zes keer over.. Daar lag er een, nog geen meter van ons vandaan.. en kijk me recht in de ogen.. zo van; als je durft om nog dichterbij te komen dan zal k je eens even vertellen wie er de baas is.. Die ervaring vergeet ik nooit meer.. De smalle wiebelende kayakjes en die enorme ogen.. Naast al die kaaimannen kwamen er ook nog even wat enorme spinnen in onze kayak.. Gillen en dat ding uit de kayak verdomme!!! Maarja niet te veel wiebelen want we willen niet zwemmen!!! En er sprong ook nog even een vis in de kayak.. Omdat we van alles schrokken, liet dit visje ons ook schrikken maargoed die hebben we even gered en weer laten zwemmen.. Wat een ervaring!! Het mooiste is dat je je gewoon niet kan voorstellen hoe gaaf het is, als ik erover vertel krijg ik wederom kippenvel!! 
Die avond kwamen we terecht op een lokaal feest.. Ook echt weer iets wat we niet snel weer meemaken.. De entree was 30 cordoba (ong 1 euro) en nog veel veel lokalen te duur dus er staan ook veel mensen buiten de entree al te dansen.. Binnen de entree was er geen dansvloer.. Er was gewoon een groot stuk zand.. en door alle regen kan je je al bedenken dat het geen zand was.. maar modder.. De helft van ons heeft na het feest zn schoenen weggegooid dus dan kan je je vast wel bedenken hoe het was.. Ontzettende leuke muziek, veel salsa en dansmuziek.. En heel veel Nicaraguanen die maar al te graag om  ons heeen stonden in het geval dat een van onze meiden wel eens met ze wilden dansen.. Ze noemen het allemaal " Solo quiero bailar" " Ik wil alleen maar dansen" Maargoed, dat je dat erbij moet zeggen zegt eigenlijk al genoeg dus meestal slaan we die dansjes even over... Gelukkig zijn onze drie mannen zo galant om er elke keer als de kippen bij te staan en zich even voor te stellen als onze vriendjes want dan zijn ze zo verdwenen (twee van de drie mannen is ong 2 meter en de gemiddelde man hier kleiner dan ik..) Na heel veel dansen bepaalde de natuur dat het wel voorbij was met de pret.. Niet een klein regenbuitje maar alsof iemand gewoon emmers naar beneden aan het gooien was kwam het uit de lucht.. Het kleine overdekte stukje waar de muziek stond veranderde al snel de sfeer door het duwen en trekken dus gingen we schuilen onder een dak van een huis.. Nouja vier muren met een sjaal als deur.. Daar viel uiteraard nog even iemand doorheen dus de hele familie inclusief baby was meteen wakker.. Je zou denken dat iemand dan woest wordt maar je gelooft gewoon niet hoe gastvrij mensen hier zijn.. Ze glimlachte gewoon lief naar ons toen ze met de baby maar even naar buiten kwam alsof ze totaal begreep wat er aan de hand was.. 
Nou toen hebben we onszelf maar door de regen in het werkelijk pikkedonkere Ometepe naar huis gesleept.. ik ben blij dat we het zonder kleerscheuren hebben gered!! 
Nou en dit allemaal in een weekend.. begrijpen jullie misschien meer waar al die foto's vandaan komen!!!! 

Zo wel weer even genoeg voor dit blog.. 
Zoals jullie lezen verveel ik me iig niet!!  Tot snel maar weeeeeer!!!!